We denken met genegenheid en erkentelijkheid aan hem terug
Ons bereikte het droevige bericht dat Joop Kat op 15 februari is overleden; bijna 101 jaar oud. Hij had een rijk verleden bij Langlaufvereniging Gouda.
Joop was mede-oprichter van de vereniging in 1984. Adviseur voor wat betreft de aanschaf van de baan en materiaal. Hij was jarenlang trainer; kwam wekelijks met de trein vanuit Bunnik om zijn lessen te geven. Een van zijn favoriete oefeningen was traverseren: zigzag de hoge heuvel oplopen. Hij was fan van de finnstep en van oefeningen op Oostenrijkse muziek. Vaak hoorde je de kreet “calamiteit in de loipe”. Dan moest je snel de loipe uit.
Joop was erelid van de vereniging. Toen zijn vrouw Corrie eind 2022 was overleden had hij het moeilijk. Na zijn honderdste verjaardag in maart 2023 verhuisde hij naar een verzorgingstehuis. We hebben nog een paar keer telefonisch contact gehad. Hij was blij wat over de vereniging te horen.
Wij verliezen een markant erelid en denken met genegenheid en erkentelijkheid aan hem terug.
Lees nog eens het bericht over zijn 100ste verjaardag vorig jaar.
En lees hier het verhaal uit het lustrumboekje (met meer foto's) van 5 jaar geleden:
Cor en Do op bezoek bij Joop Kat, trainer van het eerste uur
Joop Kat (96) staat al op ons te wachten als we op de racefiets aankomen. Zet ze maar in het hok, zegt hij en gaat ons voor naar zijn inpandige berging. Ik denk dat de fietsen er nog bij kunnen. Ja, we hebben nog fietsen, glundert hij, een racefiets (super retro met toeclips), een mountainbike, een ‘gewone’ fiets (met een spartaans leren zadel). Ik voel me nu goed. Ik denk dat ik binnenkort toch weer eens een stukje ga fietsen.
Boven worden we hartelijk begroet door Corrie (89) die gelijk koffie gaat zetten. Joop gaat in zijn stoel zitten en dan begint de spraakwaterval. We willen weten hoe Joop Gouda aan het langlaufen heeft weten te krijgen. Maar eerst hoe het komt dat hij zelf langlaufte: ‘Corrie en ik gingen mee met een Nivon reis naar Oostenrijk. Daar kregen we langlaufles van twee dochtertjes van de huisbeheerder en ook van een peperdure skileraar. Ik had het al snel gezien: dat kan ik ook. Ik gaf immers al jaren schaatstraining. Begon de lessen altijd op muziek, in de sneeuw op de latten. Zo kreeg de groep, 45 personen, de eerste beginselen onder de knie.
Een van de dames was een vriendin van Corrie: Wiesje. En het leek Wiesje wel wat om een langlaufclub in Nederland op te starten. Haar man, Jaap Groeneweg was een collega van Bram Lasschuit, directeur van een school in Rotterdam. Bram was de juiste man om de zaak in gang te zetten. De eerste schreden werden gezet: ik kreeg een telefoontje of ik wilde adviseren. Bram legde contact met de wethouder van sportzaken in Gouda. Ik werd gevraagd om te helpen een juiste locatie te vinden voor de baan. Dat werd de ligweide bij het zwembad. De directeur van het zwembad ging akkoord met het aanleggen van de baan. Bram wist de juiste mensen bij elkaar te krijgen om het bestuur te vormen. Ik wilde geen bestuursfunctie maar werd adviseur. Ik had verstand van langlaufen en was ook op de banen van Naarden en Zeist geweest. Ik wilde ook een rondje rond het toenmalige pierenbadje voor het ‘op reis’ gevoel. De gemeente ging aan de slag om heuveltjes op het terrein aan te leggen. Er kwamen houten keten voor de ski’s en schoenen. Koffiedrinken kon in het zwembad. De Nederlandse Ski Vereniging was ook enthousiast en hielp bij het aanschaffen van de kunststofmatten en loipes.
Er was veel belangstelling voor het langlaufen. De vereniging had al snel 400 leden. Ik heb jaren langlauflessen gegeven bij de vereniging en in Oostenrijk en Zwitserland. Ik werd er op aangesproken dat ik geen diploma had. Nee. Maar ik was al jaren schaatstrainer, kreeg tips van Anton Huijskens die trainer was van de Nederlandse schaatsploeg. Dit, en mijn langlaufervaring (in de sneeuw en op de baan in Zeist) zorgde ervoor dat ik prima langlaufles kon geven. Ik kreeg in Gouda assistentie van Hans Egeter met wie ik in Oostenrijk zelfs een langlaufmarathon/volkslauf heb gedaan. Hollanders die kunnen langlaufen? De Oostenrijkers vonden dat vreemd! Ik heb een aantal jaren het bestuur bijgestaan als adviseur. Kwam op mijn ov-kaart met de trein vanuit Utrecht. Deed dit werk gratis maar de voorzitter stond erop dat ik 10 gulden per keer aannam. Ik gaf tips over de uitrusting en hoe de lessen georganiseerd moesten worden.
Ik heb meer dan 20 jaar lesgegeven bij Gouda, stopte ermee toen ik de 80 jaar al ruimschoots gepasseerd was.’ Al met al was Joop een bezig mannetje. Hij is vanaf zijn 58ste jaar gepensioneerd dus had hij veel tijd om te sporten (fietsen, schaatsen, skeeleren, alpine skiën, langlaufen) en om les of advies te geven. Hij was dus veel weg. Zijn vrouw Corrie tolereerde dat en zocht dan haar eigen weg. Zij zijn 67 jaar getrouwd, hebben 2 dochters gekregen. Joop vertelt dit allemaal met glinsterende ogen.
Corrie vult aan (en zorgt ondertussen voor de koffie met een heerlijk koekje). ‘Ja, ik heb genoten van alle mensen, contacten en ideeën. Ik vond het een aangenaam verpozen.’ Op het laatst volgt er nog een prachtig statement: ’Ik hield van sporten. Mensen die sporten schieten iemand niet zo gauw dood’. Het gaat goed met de gezondheid van Joop. Hij is pasgeleden medisch gekeurd en heeft de dokters versteld laten staan door zijn goede fysieke gesteldheid. Ja, zegt hij, maar daar heb ik wel zelf veel voor gedaan. Bezig blijven en onder de mensen zijn.
